سیستم های اطلاعاتی برای پشتیبانی از واحدهای عملکردی یک سازمان به عنوان برنامه ریزی منابع سازمانی یا ERP شناخته می شوند. نرم افزار برنامه ریزی منابع سازمانی یا ERP، با مخفف آن سازگار نیست. برنامه ریزی را فراموش کنید “این کار خیلی از این کارها را انجام نمی دهد” و منابع را فراموش کنید، یک اصطلاح دور ریختنی. اما بخش سازمانی را به خاطر بسپارید. این جاه طلبی واقعی ERP است. این تلاش می‌کند تا همه بخش‌ها و عملکردها را در سراسر یک شرکت در یک سیستم کامپیوتری واحد ادغام کند که بتواند نیازهای خاص آن بخش‌های مختلف را برآورده کند.
ساختن یک برنامه نرم افزاری واحد که به نیازهای مردم در امور مالی و همچنین به مردم در منابع انسانی و انبار پاسخ می دهد، کار بسیار بالایی است. هر یک از این بخش‌ها معمولاً سیستم رایانه‌ای خاص خود را دارند که برای روش‌های خاصی که بخش کار خود را انجام می‌دهد، بهینه شده است. اما ERP همه آنها را با هم در یک برنامه نرم افزاری یکپارچه ترکیب می کند که یک پایگاه داده واحد را اجرا می کند تا بخش های مختلف بتوانند به راحتی اطلاعات را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و با هم ارتباط برقرار کنند. اگر شرکت‌ها نرم‌افزار را به درستی نصب کنند، این رویکرد یکپارچه می‌تواند بازپرداخت فوق‌العاده‌ای داشته باشد. طبق تعریف شرکت کنترل موجودی آمریکا (AICC) ERP می تواند:
“نرم افزار ERP متشکل از برنامه ها و ماژولهای کاربردی است که بخش‌های مختلف یک کسب و کار همچون منابع انسانی و مالی را خودکار می کند. به عنوان مثال می توان به مدیریت زنجیره تامین، اتوماسیون نیروی فروش و نرم افزار انبار داده اشاره کرد.
در حالی که ERP ریشه در سیستم‌های تولید و برنامه‌ریزی تولید داشت، دامنه پیشنهادات ERP در اواسط دهه ۱۹۹۰ گسترش یافت و شامل سایر عملکردهای “پشتیبانی” مانند مدیریت سفارش، مدیریت مالی، انبارداری، تولید توزیع، کنترل کیفیت، مدیریت دارایی شد. و مدیریت منابع انسانی دامنه عملکرد سیستم‌های ERP در سال‌های اخیر بیشتر گسترش یافته است و شامل عملکردهای «نماینده‌ای» بیشتر، مانند نیروی فروش و اتوماسیون بازاریابی، تجارت الکترونیک و سیستم‌های زنجیره تامین می‌شود.
سیستم های برنامه ریزی منابع سازمانی نوع جدیدی از سیستم های محاسباتی مدیریت کسب و کار هستند که تمام جنبه های یک کسب و کار از جمله برنامه ریزی، بازاریابی، فروش و تولید را یکپارچه می کند. سیستم های ERP در ابتدا برای تامین نیازهای اطلاعاتی شرکت های تولیدی استفاده می شدند. با گذشت زمان آنها برای خدمت به بسیاری از صنایع دیگر مانند مراقبت های بهداشتی، خدمات مالی و بخش کالاهای مصرفی رشد کرده اند. اولین سیستم های ERP روی رایانه های مرکزی اجرا می شدند. آنها سپس به سیستم‌های مشتری/سرور محبوب‌تر مهاجرت کردند و امروزه به سمت یک سیستم شبکه مبتنی بر وب که شامل برنامه‌های کاربردی متعدد است، حرکت می‌کنند. این سیستم های ERP مبتنی بر وب با به کارگیری یک رابط کاربری یکپارچه و مجموعه داده های یکپارچه و یک مجموعه کد یکپارچه به خودکارسازی فرآیند کسب و کار شرکت کمک می کنند.
امروزه نرم افزار سیستم های ERP در قلب فعالیت های محاسباتی هر شرکت بزرگ قرار دارد. نرم افزار ERP تمام اطلاعات مورد استفاده توسط بسیاری از بخش های مختلف سازمان و سایر گروه های عملکردی متقابل را در یک سیستم محاسباتی یکپارچه یکپارچه می کند. این نرم افزار همه افراد داخل شرکت را قادر می سازد تا به اطلاعات یک پایگاه داده دسترسی داشته باشند. اطلاعاتی مانند سوابق کارمندان، داده‌های مشتری، سفارش‌های خرید و موجودی کالا همگی می‌توانند در یک شبکه ذخیره شده و قابل دسترسی باشند.
سیستم های ERP به عنوان پایه و اساس سیستم های اطلاعاتی گسترده سازمانی قرار می گیرند. چنین سیستم هایی تمام عملیات یک شرکت را به هم مرتبط می کند و همچنین سازمان را به مشتریان و تامین کنندگان خود متصل می کند. این سیستم ها همچنین یک جنبه ضروری از مدیریت زنجیره تامین هستند، که امروزه نیز یک مفهوم رو به رشد در بین مشاغل موفق است. سیستم های ERP می توانند برای دادن اطلاعات خودکار به شبکه ای از فروشندگان، تامین کنندگان، تولیدکنندگان، توزیع کنندگان، خرده فروشان و تعداد زیادی از شرکای تجاری دیگر استفاده شوند. سیستم های ERP به ردیابی جریان مواد خام و سایر منابع به یک سازمان، ادغام این عناصر در محصولات و خدمات نهایی، هزینه ها و فرآیندهای مرتبط با راه اندازی کسب و کار و تحویل محصولات به مشتری کمک می کند.